Volgende week verschijnt officieel een onderzoek van studenten aan de Christelijke Hogeschool Ede (CHE) over het coachen van predikanten. Naast cliënten uit heel andere beroepsgroepen is dit een beroepsgroep die me ook na aan het hart ligt. Elke groep heeft z’n eigen kenmerken, valkuilen en het vraagt altijd afstemming om op een effectieve manier in een coachtraject bezig te zijn. Van predikanten geldt dat in misschien nog wel sterkere mate. Een relatief kleine beroepsgroep, maar daardoor wellicht ook wat vergeten? Een groep die te maken heeft met een sterk veranderend profiel. Hun kerkelijke context verandert sterk, maar de rol die ze hebben en de manier waarop ze werken staat ook onder druk.
Het onderzoek vanuit de CHE schetst een aantal van die ontwikkelingen en doet vervolgens een onderzoek onder 270 predikanten uit 5 denomitaties. De geënqueteerden kwamen uit een cirkel van ongeveer 30 kilometer rond Amsterdam. Ik mocht zelf als opdrachtgever optreden, wat ook de aanleiding was om het onderzoek rond Amsterdam te laten plaatsvinden. Een paar uitkomsten. 1/3 van de predikanten heeft behoefte aan coaching of heeft al coaching. Dat houdt in dat 2/3 dat niet zo nodig hoeft. De top 3 van redenen daarvoor zijn: 1. geen tijd of prioriteit, 2. geen geld, 3. geen goede begeleiding in de omgeving bekend.